San Carlos de Bariloche

Nequen'i geçmemizle birlikte, kıvrılarak ilerleyen yolun yamacındaki tepelerin arasından, burada görmeye alışık olduğumuzun tersine kahverengi ve çamurlu değil, mavi ve berrak suları olan göller belirmeye başlamıştı. Mendoza-Bariloche arasında direkt seferi olan tek firma Andesmar'ın kişi başı 256 pesocuk vererek bindiğimiz otobüsü, Bariloche terminaline öğlen 1 gibi vardı. Otobüsten iner inmez sıcak günlerin Mendoza'da kaldığını anladık. Alışık olduğumuzun tersine, dünyanın bu yarısında güneye indikçe hava soğuyor. Neyse ki hostelimiz terminale yakın olduğu için çok fazla rüzgar yemeden kendimizi kapalı mekana attık.

Odaya yerleşip, biraz dinlendikten sonra dışarı çıkıp şehir merkezine doğru yürüdük. Nahuel Huapi Gölü'nün kıyısında kurulmuş olan şehir, "chalet" tarzı yapıları, yeşilliği, adım başı karşınıza çıkan çikolata dükkanları ve belki biraz da havanın etkisiyle İsviçre'yi andırıyor. Zaten günümüzdeki şehrin ilk yerleşimcileri 19. yüzyıl sonlarında gelen İsviçreli ve Almanlarmış ve hala bir İsviçre kolonisi mevcut. Burası, yazın Buenos Aires ya da kuzeyde yer alan diğer sıcak şehirlerin sıcağından bunalanların kendilerini attıkları turistik bir şehir. Ortaokul ya da lise mezuniyetlerini kutlamaya gelen ve hepsi aynı montu giymiş ergen gruplarla birlikte sokaklarda bir miktar turladıktan sonra, günü Bariloche'nin meşhur çikolatacısı Mamuşka'da sıcak çikolata ve browni ile sonlandırdık.

Ertesi güne müthiş bir fırtına ile uyandık. Dışarı çıkmak mümkün olmadığı için hostelde kalıp yazı yazmaya karar verdik. Buenos Aires'ten çıktığımızdan beri neredeyse her günümüz dışarıda koşturmakla geçtiği için bu bir günlük dinlenme fikri çok iyi gelmişti.

Pazar günü 20 numaralı otobüse atlayıp göl kıyısından 15 km kadar ilerledikten sonra teleferik durağında indik. Buna teleferik değil de telesiyej demek daha doğru olabilir, çünkü kayak tesislerinde olduğu gibi sadece bir sandalyeden ibaret, etrafında bir kabin yer almıyor. Birkaç dakika içinde dağ ve göllerin oluşturduğu muhteşem bir manzara ile karşı karşıya geliyorsunuz. Yeşille kaplı dağların koynunda bulutlar, durgun göllere yaklaşmıştı. Bir yanda güneşin pırıltısını görürken, diğer tarafta yağmurun yağdığını anlıyordunuz. Epeyce fotoğraf çektikten sonra ertesi gün yapmayı planladığımız yedi göller gezisi için araba kiralamak üzere şehre döndük. Kiralar -hemen hemen her şey gibi- kuzeydeki şehirlere göre daha pahalı. Hostelde astığımız "araba kiralamayı düşünüyoruz, katılmak isteyen kaleye mum diksin" ilanımıza yanıt veren iki kişi olmasının verdiği rahatlıkla arabayı kiralayıp hostele döndük.

Civarda çok daha fazla göl olmasına rağmen, arabayla bir günde gezilebilecek en uygun rota yedi göller bölgesi. Bariloche'den çıkıp Nahuel Huapi, Espejo, Correntoso, Escondido, Villarino, Falkner ve Mochonico göllerinin kah ötesinden kah berisinden dolanarak Lacar Gülü'nün kıyısında yer alan San Martin de Los Andes'e vardık. Yol, bir kısmı toprak olduğu için yorucu olmakla birlikte güzeldi, öğle yemeğini yediğimiz Los Andes de... Fakat bizimle birlikte gelen kızlar mütemadiyen arka tarafta uyuduklarından bu geziden pek bir şey anladıklarını sanmıyorum.

Barış Pala